این دلاویزترین حرف جهان را
همه وقت، گاه و بیگاه، به تکرار و به اصرار بگو:
"دوستت دارم" را.
و بپرس از من و موّاجم کن.
بگذار از پی اصرار تو حاشا بکنم،
و کمی نازکنم
و به رویای خودم خوش باشم که نوازش کنی ام با دستت.
تو بخواهی و بخوانی و من انکار کنم.
به دو پا پس بزنم
و به دستان پر از دلهره ام پیش کشم.
و در آن لحظه که در مردمکم میجوئی،
و به دنبال خودت میگردی،
به خطابی مبهم،
به نگاهی پرشور
و به لحنی لرزان،
چشم را بسته و در خویش
تو را حبس کنم.
و بگویم "غم" را،
"شوقکی سوزان" را،
و تو را دوست خطابت کنم ای محرم ِ نامحرم من.
دلکم می خواهد
که در آن لحظه ی پر شور
تو را مست کنم
و بگویم سخن مانده به دل را،
بهترین جمله ی این عالم را،
دوستت دارم را.
ی ب
۱۳۹۰/۱۰/۲۰
فوق العاده بود
ممنون
خیلی قشنگ گفته شده
خیلی بااحساس
ذره ذره لحظات به رشته ی کلام درآمده
محرمِ نامحرم من یعنی محرم آسمانی نه زمینی درسته؟
یعنی محرم افلاکی من؟
محرم عشق؟
دوستت دارم رو باید گفت
وباید شنید
تاعشق رو حس کرد
تو بخواهی و بخوانی و من انکار کنم.
به دو پا پس بزنم
و به دستان پر از دلهره ام پیش کشم.
فوق العاده گفتی. خیلی قشنگه.
ریباست
زیبا
زیبا