آتش اینجاست نه در دوزخ

صبحی که از پس پلک تو حادث است

خوشتر ز جنت پرطمطراق دوست

دوزخ کمین شراره ی بی رونق خداست

در پیش سوزش دل ما از فراق دوست

شاه است و سخت وصال است و نرم دل

مست است و ناز میفروشد و دلها به دست دوست

زنجیر زلف دو تابش به دست من

دستی که اختیار حریمش به دست دوست

پیداست حال من از روی زرد و نیست

اقبال صحبت و دیدار روی دوست

سر را به زانوی غم نیز تکیه نیست

لرزان به لغزش چشمان مست دوست

یک عمر انتظار و چنین محنتی عجب

بختی چنین کبود کجا مصطفای دوست

"بی عمر زنده ایم و تو این بس عجب مدار"

حاشا که نام عمر بگیرد فراق دوست 

ی ب 

اسفند۹۱